کاروان گلها
حاوی بهترین غزلیات شورانگیز از شعرای نامی ایران
گفتم غم تو دارم گفتا غمت سر آید گفتم ز مهرورزان رسم وفا بیاموز گفتم که بر خیالت راه نظر ببندم گفتم که بوی زلفت گمراه عالمم کرد گفتم خوشا هوایی کز باد صبح خیزد گفتم که نوش لعلت ما را به آرزو کشت گفتم دل رحیمت کی عزم صلح دارد گفتم زمان عشرت دیدی که چون سر آمد                     گفتم که ماه من شو گفتا اگر برآید گفتا ز خوبرویان این کار کمتر آید گفتا که شب رو است او از راه دیگر آید گفتا اگر بدانی هم اوت رهبر آید گفتا خنک نسیمی کز کوی دلبر آید گفتا تو بندگی کن کو بنده پرور آید گفتا مگوی با کس تا وقت آن درآید گفتا خموش حافظ کاین غصه هم سر آید
جمعه 11 شهريور 1390برچسب:دیوان حافظ , اشعار حافظ, :: 13:10 ::  نويسنده : خلیل رنجبر

باز این چه شورش است که در خلق عالم است

باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتماست

باز این چه رستخیز عظیم است کز زمین

بی نفخ صور خاسته تا عرش اعظماست

این صبح تیره باز دمید از کجا کزو

کار جهان و خلق جهان جمله درهماست

گویا طلوع میکند از مغرب آفتاب

کاشوب در تمامی ذرات عالم است

گرخوانمش قیامت دنیا بعید نیست

این رستخیز عام که نامش محرم است

در بارگاه قدس که جای ملال نیست

سرهای قدسیان همه بر زانویغم است

جن و ملک بر آدمیان نوحه می کنند

گویا عزای اشرف اولاد آدماست

خورشید آسمان و زمین، نور مشرقین

پرورده ی کنار رسول خدا، حسین

جمعه 11 شهريور 1390برچسب:محتشم کاشانی , دیوان اشعار محتشم کاشانی, :: 11:57 ::  نويسنده : خلیل رنجبر

دید موسی یک شبانی را به راه........کو همی گفت ای خدا و ای اله 

تو  کجائی تا شوم من چاکرت؟...........چارقت دوزم ،کنم شانه سرت؟

دستکت بوسم  ، بمالم پایکت............وقت خواب آید  ،  بروبم جایکت 

ای خدای من ،فدایت جان من............جمله فرزندان و خان و مان من

ای فدای تو همه بزهای  من..........ای به یادت هی هی و هیهای من

گر تو را بیمارئی آید به  پیش .......من توراغمخوارباشم همچوخویش

گفت موسی:حال خیره سرشدی!......خودمسلمان ناشده کافرشدی!

این چه ژاژاست وچه کفرست وفشار.....پنبه ای اندردهان خودفشار!

گفت:موسی،دهانم دوختی..................از پشیمانی تو جانم سوختی

جامه را بدرید و آهی کرد تفت...................سر نهاد اندربیابان و برفت

وحی آمدسوی موسی ازخدا :  ...................بنده ما را زما کردی جدا

تو برای وصل کردن آمدی.........................نی برای فصل کردن آمدی

ما برون را ننگریم و قال را........................مادرون را بنگریم و حال را

ملت عشق ازهمه دینهاجداست.......عاشقان راملت ومذهب خداست

لعل راگرمهرنبود،باک نیست...........عشق دردریای غم غمناک نیست

چونکه موسی این عتاب ازحق شنید.........دربیابان، درپی چوپان دوید

برنشان پاک آن سرگشته راند.......................گرد از پربیابان برفشاند

عاقبت دریافت و او را بدید..................گفت مژده ده که دستوری رسید

هیچ آداب و ترتیبی مجوی...................هرچه میخواهد دل تنگت، بگوی

امروز عید ماست ، که قربان او شدیم

اکنون شویم شاه ، که دربان او شدیم

چندان غریب نیست که باشد غریب دار

این سرو ماه چهره ، که مهمان او شدیم

ای باد صیح ، بگذر از ما سلام کن

بر روضه ای که عاشق رضوان او شدیم

فرخنده یوسفی است که زندان اوست دل

زیبا محمدی است که سلمان او شدیم

این خواجه از کجاست ؟ که < طوعا > و < رغبتا >

بی کره و جبر بنده فرمان او شدیم

تا ما گدای آن رخ و درویش آن دریم

ننشست خسروی که ز سلطان او شدیم

گفتم : ز درد عشق تو شد < اوحدی > هلاک

گفتا : چه غم ز درد ؟ که درمان او شدیم

جمعه 11 شهريور 1390برچسب:شعری از اوحدی مراغه ای, دیوان اوحدی مراغه ای, :: 10:42 ::  نويسنده : خلیل رنجبر

غمش در نهانخانه دل نشیند

                                به نازی كه لیلی به محمل نشیند

به دنبال محمل چنان زار گریم

                                  كه از گریه ام ناقه در گل نشیند

خلد گر به پا خاری، آسان برآرم

                            چه سازم به خاری كه در دل نشیند؟

پی ناقه اش رفتم آهسته، ترسم

                                     غباری به دامان محمل نشیند

مرنجان دلم را كه این مرغ وحشی

                            ز بامی كه برخاست، مشكل نشیند

عجب نیست خندد اگر گل به سروی

                               كه در این چمن پای در گل نشیند

بنازم به بزم محبت كه آن جا

                                  گدایی به شاهی مقابل نشیند

طبیب، از طلب در دو گیتی میاسا

                            كسی چون میان دو منزل، نشیند؟

دلا در عشق تو صد دفترستم / که صد دفتر ز کونين ازبرست

منم آن بلبل گل ناشکفته / که آذر در ته خاکسترستم

دلم سوجه ز غصه وربريجه / جفاي دوست را خواهان ترستم

مو آن عودم ميان آتشستان / که اين نه آسمانها مجمرستم

شد از نيل غم و ماتم دلم خون / بچهره خوشتر از نيلوفرستم

درين آلاله در کويش چو گلخن / بداغ دل چو سوزان اخگرستم

نه زورستم که با دشمن ستيزم / نه بهر دوستان سيم و زرستم

ز دوران گرچه پر بي جام عيشم / ولي بي دوست خونين ساغرستم

چرم دايم درين مرز و درين کشت / که مرغ خوگر باغ و برستم

منم طاهر که از عشق نکويان / دلي لبريز خون اندر برستم

پنج شنبه 10 شهريور 1390برچسب:اشعار بابا طاهر, باباطاهر عریان , دیوان بابا طاهر, :: 23:31 ::  نويسنده : خلیل رنجبر

دست از طلب ندارم تا کام من برآید

یا تن رسد به جانان یا جان ز تن برآید

بگشای تربتم را بعد از وفات و بنگر

کز آتش درونم دود از کفن برآید

بنمای رخ که خلقی واله شوند و حیران

بگشای لب که فریاد از مرد و زن برآید

جان بر لبست و حسرت در دل که از لبانش

نگرفته هیچ کامی جان از بدن برآید

از حسرت دهانش آمد به تنگ جانم

خود کام تنگدستان کی زان دهن برآید

پنج شنبه 10 شهريور 1390برچسب:دیوان حافظ , اشعار حافظ, :: 16:42 ::  نويسنده : خلیل رنجبر

آمدي جانم به قربانت ولي حالا چرا

بي‌وفا حالا که من افتاده‌ام از پا چرا

نوشداروئي و بعد از مرگ سهراب آمدي

سنگدل اين زودتر مي‌خواستي حالا چرا

عمر ما را مهلت امروز و فرداي تو نيست

من که يک امروز مهمان توام فردا چرا

نازنينا ما به ناز تو جواني داده‌ايم

ديگر اکنون با جوانان نازکن با ما چرا

وه که با اين عمرهاي کوته بي‌اعتبار

اينهمه غافل شدن از چون مني شيدا چرا

شور فرهادم بپرسش سر به زير افکنده بود

اي لب شيرين جواب تلخ سربالا چرا

اي شب هجران که يک دم در تو چشم من نخفت

اينقدر با بخت خواب آلود من لالا چرا

آسمان چون جمع مشتاقان پريشان مي‌کند

در شگفتم من نمي‌پاشد ز هم دنيا چرا

در خزان هجر گل اي بلبل طبع حزين

خامشي شرط وفاداري بود غوغا چرا

شهريارا بي‌جيب خود نمي‌کردي سفر

اين سفر راه قيامت ميروي تنها چرا

محمد حسین بهجت تبریزی (شهریار)

پنج شنبه 10 شهريور 1390برچسب:, :: 15:39 ::  نويسنده : خلیل رنجبر

ای گل نرگس ببین عشاق را

چشم های خسته ی مشتاق را

ای گل نرگس چمن بی تو فسرد

سینه ی دشت ودمن بی تو فسرد

دل میان سینه پاره پاره شد

در پی تو روح ما آواره شد

ای گل نرگس جماعت خسته اند

سینه سرخانت همه پر بسته اند

ای گل نرگس نگاهت آبی است

جمکران با نام تو مهتابی است

ای گل نرگس هلا صاحب زمان

از فراقت از فراقت الامان

شعر از محمد رضا آغاسی

 

پنج شنبه 10 شهريور 1390برچسب:اشعار محمد رضا آغاسی - آغاسی - مرحوم آغاسی, :: 14:35 ::  نويسنده : خلیل رنجبر

سرخوش زسبـوی غم پنهــانی خویشم

چون زلف تو سرگرم پریشانی خویشم

در بزم وصال تو نگـویـم زکم و بیـش

چون آینه خو کرده به حیرانی خویشم

لـب بـاز نکـردم به خروشـی و فغـانی

مـن محـرم راز دل طـوفــانـی خویشم

یک چند پشیمان شدم از رندی و مستی

عمری است پشیمان زپشیمانی خویشم

از شوق  شکرخند  لبـش جان نسپـردم

شرمنـده جانـان ز گران جانـی خویشم

بشکسته ‌تر ازخویش ندیدم به همه عمر

افسرده دل از خویشم و زندانی خویشم

هر چند « امین » ،  بستۀ  دنیا نیـم اما

دلـبـسـتـۀ  یــاران خــراسـانـی  خویشم

پنج شنبه 10 شهريور 1390برچسب:امام خامنه ای , مقام معظم رهبری , شعر, :: 11:26 ::  نويسنده : خلیل رنجبر
درباره وبلاگ

باسلام و درود بر شما کاربر عزیز، ورود شما را به این وبلاگ خوش آمد عرض میکنم ، اين وبلاگ مجموعه اي از اشعار نامی شعرای ایران مي باشد. امیدوارم مطالب این وبلاگ مورد استفاده شما قرار گیرد اميد است قدمي كوچك در جهت اشاعه ي فرهنگ و ادبیات ایران زمین بر دارم . این وبلاگ در پايگاه ساماندهي وزارت فرهنگ اسلامي ثبت شده است.
آخرین مطالب
نويسندگان




Google

در اين وبلاگ
در كل اينترنت