اشتياق تو مرا سوخت کجايي، بازآ

آه ، تاکي ز سفر باز نيايي ، بازآ

گرهمان بر سرخونريزي مايي ، بازآ

شده نزديک که هجران تو، مارا بکشد

وقت آنست که لطفي بنمايي، بازآ

کرده‌اي عهد که بازآيي و ما را بکشي

جان من اينهمه بي رحم چرايي، بازآ

رفتي و باز نمي‌آيي و من بي تو به جان

گرچه مستوجب سد گونه جفايي، بازآ

وحشي از جرم همين کز سر آن کو رفتي